Inleiding
Indien goederen kwalificeren als ‘dual-use goederen’ of als ‘militaire goederen’, dan is de uitvoer van deze goederen niet zonder meer toegestaan. De Douane vereist in dat geval dat de exporteur een vergunning aanvraagt. Het uitvoeren van deze producten zonder voorafgaande toets of vergunning kan grote gevolgen hebben. Het is immers een strafbaar feit, waarbij hoge boetes kunnen worden opgelegd, douanevergunningen kunnen worden ingetrokken en het Openbaar Ministerie ‘naming & shaming’ niet uit de weg gaat.
Of een vergunning nodig is, valt echter niet altijd even eenvoudig vast te stellen. Daarom kan een indelingsverzoek worden gedaan bij de Centrale dienst voor in- en uitvoer (CDIU). Op basis van de gegevens van de transactie wordt dan vastgesteld of er al dan niet een vergunningplicht geldt. Als dan blijkt dat inderdaad een vergunning nodig is, dan staat natuurlijk nog niet vast dat die vergunning ook wordt afgegeven. Om hierover meer zekerheid te krijgen kan een sondage worden verzocht. Daarbij stelt de CDIU vast wat de haalbaarheid is van de vergunningaanvraag. Onderdeel van deze aanvraag is het aanleveren van een End User Statement (EUS).
Het allerbelangrijkste is echter dat de aanvrager van de vergunning – meestal de exporteur – kennis heeft over het product, de klant(en) en het land van ontvangst. Deze drie elementen zijn relevant om ook vast te stellen welke vergunning moet worden aangevraagd. Hierna behandelen we welke vergunningen er bestaan, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen vergunningen voor dual-use goederen en vergunningen voor militaire goederen.
Meer informatie?
Heeft u vragen over de vergunningplicht of een andere export gerelateerde vraag? Neem dan gerust contact met ons op.